کلینومانیا، که به عنوان دیسانیا یا کلینوفیلیا نیز شناخته می شود، تمایل وسواس گونه به ماندن در رختخواب است، حتی زمانی که دیگر نیازی به خواب نیست. این یک اختلال خواب شناخته شده نیست، اما می تواند علامتی از یک بیماری زمینه ای باشد، مانند افسردگی، اضطراب یا خستگی مزمن.
علائم کلینومانیا:
- تمایل شدید به ماندن در رختخواب، حتی زمانی که به اندازه کافی خوابیده اید
- مشکل در بلند شدن از رختخواب در صبح
- احساس خستگی و بی حالی، حتی بعد از خواب طولانی
- اجتناب از فعالیت ها و تعهدات اجتماعی به دلیل تمایل به ماندن در رختخواب
- احساس تحریک پذیری یا بدخلقی زمانی که مجبور به ترک رختخواب هستید
علل کلینومانیا:
علت دقیق کلینومانیا مشخص نیست، اما ممکن است با ترکیبی از عوامل مرتبط باشد، از جمله:
- اختلالات خلقی: افسردگی و اضطراب از جمله شایع ترین علل کلینومانیا هستند. این شرایط می توانند منجر به خستگی، بی انگیزی و از دست دادن علاقه به فعالیت ها شوند، که همه اینها می تواند منجر به خواب بیش از حد یا ماندن در رختخواب شود.
- خستگی مزمن: خستگی مزمن یک بیماری است که با خستگی شدید و مداوم مشخص می شود. افراد مبتلا به خستگی مزمن ممکن است برای جبران کمبود انرژی خود، خواب زیادی بخوابند یا در رختخواب بمانند.
- درد: درد مزمن می تواند خوابیدن و راحت ماندن در شب را دشوار کند. در برخی موارد، افراد ممکن است در تلاش برای فرار از درد، بیش از حد بخوابند یا در رختخواب بمانند.
- مصرف مواد: سوء مصرف مواد، از جمله الکل و داروها، می تواند بر خواب تأثیر بگذارد و منجر به کلینومانیا شود.
- عوامل سبک زندگی: برخی از عوامل سبک زندگی، مانند برنامه خواب نامنظم، چرت زدن زیاد و کمبود ورزش، می توانند خطر ابتلا به کلینومانیا را افزایش دهند.
تشخیص کلینومانیا:
هیچ تست خاصی برای تشخیص کلینومانیا وجود ندارد. پزشک شما برای تعیین علت علائم شما، سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و معاینه فیزیکی انجام می دهد. آنها همچنین ممکن است آزمایشاتی را برای رد سایر علل احتمالی خواب آلودگی بیش از حد، مانند اختلالات تیروئید یا کم خونی، انجام دهند.
درمان کلینومانیا:
درمان کلینومانیا به علت زمینه ای آن بستگی دارد. اگر کلینومانیا ناشی از یک بیماری زمینه ای مانند افسردگی یا خستگی مزمن باشد، درمان آن بیماری اغلب علائم کلینومانیا را نیز بهبود می بخشد. درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- دارو: داروهایی مانند ضد افسردگی، داروهای ضد اضطراب یا محرک ها ممکن است برای درمان اختلالات خلقی یا خستگی مزمن تجویز شوند.
- درمان: درمان هایی مانند شناختی-رفتاری (CBT) می تواند به افراد مبتلا به کلینومانیا کمک کند تا الگوهای تفکر و رفتاری منفی که منجر به خواب بیش از حد می شود را شناسایی و تغییر دهند.
- تغییرات سبک زندگی: ایجاد تغییراتی در سبک زندگی، مانند ایجاد یک برنامه خواب منظم، ورزش منظم و اجتناب از کافئین و الکل قبل از خواب، می تواند به بهبود کیفیت خواب و کاهش علائم کلینومانیا کمک کند.
چشم انداز کلینومانیا:
با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به کلینومانیا می توانند علائم خود را بهبود بخشند و کیفیت زندگی خود را افزایش دهند. با این حال، اگر کلینومانیا درمان نشود، می تواند منجر به مشکلات جدی در زندگی، از جمله مشکلات تحصیلی یا شغلی، انزوای اجتماعی و مشکلات سلامتی شود.
اگر نگران هستید که ممکن است به کلینومانیا مبتلا باشید، مهم است که برای ارزیابی و درمان به پزشک مراجعه کنید.