آرتروز فکری چیست؟
آرتروز بیماری‌ای است که به مفاصل حمله میکند و نتیجه اش این میشود که بیمار نمی‌تواند مفاصلش را به راحتی تکان دهد.
و اما…
آرتروز فکری بیماری‌ای است که وقتی به انسان حمله میکند، فرد قدرت خلاقیتش را از دست می دهد، دیگر نمی‌تواند نوآوری کند، همیشه مستأصل است و قادر به یافتن راه‌حل‌های جدید نیست. مغز هنوز هم این توانایی‌ها را دارد اما چون آرتروز گرفته قادر به تفکر و خلاقیت نیست و نمی‌تواند تمام قدرت خود را به‌کار بندد.
فرد مبتلا به آرتروز فکری در هر سن و سالی که باشد از فکر کردن و خلاقیت و آموختن رنج می‌برد، نمی تواند کتاب بخواند، نمی تواند برنامه‌های آموزشی و مفید را تماشا کند و نمی‌تواند از دیگران بیاموزد؛ کانال صدای مهربانی ،درچنین حالتی فرد دوست دارد در همین وضعیتی که هست بماند و خود را از هر حرکتی دور می‌دارد. درنتیجه کارها را طوطی‌وار انجام می‌دهد و درنهایت در “تلۀ روزمره‌گی” گرفتار میشود.
تمرین‌هایی برای رهایی از آرتروز فکری:
1. قبول کنید تا زمانی که زنده هستید و زندگی می‌کنید، باید مطالب جدید بیاموزید. همه‌ی کسانی که از تغییر بترسند و دچار آرتروز فکری شوند، ازبین خواهند رفت. دنیا کارِ خودش را میکند. پس ضمنِ اینکه آدم علایقی دارد که باید به آن‌ها توجه کند، باید تغییرات را بپذیرد. یکی از آن تغییرات، فرزندانمان هستند. اگر نمی‌‌توانم با فرزندم عجین شوم، دلیلش الزاماً این نیست که او راه غلط می‌‌رود، شاید هم من راه غلط می‌روم. شاید من نمی‌خواهم پدیده‌های جدیدِ زندگی را بپذیرم.
2. از جوان‌ها یاد بگیریم، خیلی چیزها می‌‌توانند به ما یاد دهند و ما هم به آن‌ها می‌توانیم بیاموزیم. آموختن یک امرِ دو طرفه است. من بالا و او پایین معنا ندارد.
3. تبادل اطلاعات باید دوطرفه باشد. بالا بودن مقام یا سن، دلیلِ درست بودنِ مطلب نیست.
4. یاد بگیریم. بعد، تمرین کنیم. به طور مثال، تمرین‌های ساده انجام دهیم. یکی دکوراسیون خانه‌‌تان را عوض کنید. طرز پوششتان، رنگ‌هایی را که می‌پوشید، عوض کنید. برایتان عجیب و غریب به نظر می‌رسد یا خنده‌دار.ولی یادتان باشد راه مبارزه با آرتروز فکری همین است.
5. تمرینات عملی انجام دهید.
6. اگر افسرده‌‌اید و زیاد دعوا و مرافعه دارید، مسیر زندگیتان را عوض کنید. کاری کنید که کمی با کار دیروز متفاوت‌تر باشد. این به من و شما کمک میکند که نه تنها خودمان خوشبخت‌‌تر و سعادتمندتر شویم و جامعه‌‌مان هم به این نتیجه برسد این روش برای زندگی مناسب‌تر است و انعطاف و نرمش پیدا کند، بلکه فرزندان ما هم از ما خواهند آموخت.