چگونه حافظه خود را بهبود بخشیم: استراتژی هایی برای کودکان و بزرگسالان

استراتژی های حافظه و یادگاری ها

مطالعات در مورد متخصصان حافظه رقابتی (افرادی که می توانند مقادیر زیادی از اطلاعات را به خاطر بسپارند) نشان داده است که اگرچه ژنتیک بخش زیادی از تفاوت های ما را در بهتر یا بدتر بودن در به خاطر سپردن داده ها توضیح می دهد، اما افراد می توانند با استفاده از استراتژی هایی که تمرین کرده اند، توانایی استثنایی در به خاطر سپردن را توسعه دهند. مدت زمان طولانی

رایج ترین تکنیک ها، که به عنوان یادگاری شناخته می شوند، بر اساس ایجاد تصاویر ذهنی یا استراتژی های کلامی هستند که معمولاً به آموزش زیادی نیاز دارند. روش های تجسم – مانند روش مکان ها – شامل مرتبط کردن مواردی است که باید به خاطر سپرده شوند با مکان های خاص. به عنوان مثال، می توانید یک لیست خرید را با دنبال کردن ذهنی مسیر خود به محل کار و قرار دادن اقلام لیست در مکان های مختلف در طول مسیر به خاطر بسپارید. وقتی می خواهید آنها را به خاطر بیاورید، فقط باید مسیر را به طور ذهنی بازسازی کنید.

این روش معمولاً توسط متخصصان حافظه استفاده می شود و داده های تصویربرداری عصبی نشان می دهد که در طول وظایف حفظ حافظه، متخصصان حافظه فعال سازی بیشتری در نواحی مغز مسئول پردازش محیط های فضایی دارند.

کارایی استراتژی های یادگاری در سه اصل اساسی ریشه دارد:

• اطلاعاتی را که می خواهید یاد بگیرید با چیزهایی که قبلاً می دانید مرتبط کنید.
• مسیر دسترسی به اطلاعات را همراه با خود اطلاعات به خاطر بسپارید تا بتوانید آن را به سرعت بازیابی کنید.
• تمرین کامل می کند: تمرین و تمرین دو فرآیند اول برای داشتن یک حافظه تیز و چابک ضروری است.

تحقیقات در مورد متخصصان حافظه نشان می دهد که اگر کسی بتواند با استفاده از استراتژی های حافظه برای به خاطر سپردن 67890 رقم عدد پی آموزش ببیند، می توان از آن برای تقویت یادگیری در مدارس نیز استفاده کرد. با این حال، در حالی که تکنیک های یادگاری فضایی یا کلامی بسیار موثر بودن آنها ثابت شده است، استفاده واقعی آنها در زندگی روزمره محدود است.

در مدرسه، این بدان معناست که آنها می توانند برای یادگیری لیست ها – مانند سیارات یا عناصر شیمیایی – اما نه برای مواد یا اطلاعات پیچیده تر استفاده شوند.

رمزگذاری خاطرات و شبکه های دانش

به دلیل این محدودیت ها در زمینه های مدرسه، ارزش دارد که به روش های دیگری برای بهبود حافظه نگاه کنیم. ما می توانیم این کار را با تمرکز بر عناصر دخیل در خود فرآیندهای حافظه و اعمال همان اصول استراتژی های یادگاری انجام دهیم.

ایجاد یک حافظه زمانی آغاز می شود که اطلاعات ابتدا درک، فهرست بندی و رمزگذاری در مغز می شوند. ما می دانیم که مهمترین عامل در یادگیری اطلاعات جدید نه قصد یا تمایل به یادگیری، بلکه آنچه با اطلاعات انجام می دهیم است.

پردازش عمیق اطلاعات با مرتبط کردن آن با دانش موجود کلید آسان‌تر کردن حفظ آن است – مرتبط کردن اطلاعات با چیزهایی که قبلاً می‌دانیم بسیار مؤثرتر از صرفاً تکرار ذهنی چیزی تا زمانی که بچسبد است.

بنابراین ضروری است که شبکه‌های غنی از دانش ایجاد کنید که در آن بتوانید دانش جدید را ادغام و سازماندهی کنید. به خاطر آوردن اینکه اولین رئیس جمهور آمریکا چه زمانی انتخاب شد، بسیار آسان‌تر خواهد بود اگر آن را با آنچه که قبلاً در مورد آن می‌دانیم، مثلاً انقلاب فرانسه، مرتبط کنیم. محققان این را رمزگذاری معنایی می نامند.

فرآیند بازیابی یک حافظه به اندازه فرآیند رمزگذاری آن مهم است. اغلب ما چیزی را می‌دانیم اما نمی‌توانیم به آن دسترسی پیدا کنیم، مانند زمانی که نام یک فرد را روی نوک زبان خود دارید اما واقعاً نمی‌توانید آن را به خاطر بیاورید.

بنابراین برای اینکه تمرین حافظه موثر باشد، باید کلیدهایی را که قرار است با آنها دسترسی پیدا کنیم همراه با خود اطلاعات ذخیره کنیم. تکرار تمرین برای وقوع سریع‌تر و مؤثرتر حفظ اطلاعات ضروری است.

شناخت حافظه خود

در مدارس، موثرترین روش صرفاً آموزش تکنیک های حفظ حافظه نیست، بلکه کمک به دانش آموزان برای یادگیری نحوه عملکرد حافظه خود است. به طور کلی، هرچه دانش بیشتری داشته باشند و هرچه مدت بیشتری استراتژی های موثر حفظ حافظه را تمرین کنند، یادگیری دانش جدید برای آنها آسان‌تر خواهد بود.

همچنین ضروری است که به دانش‌آموزان آموزش داده شود که کدام استراتژی‌های مطالعه برای انواع مختلف محتوا و ارزیابی مؤثرتر هستند و بر استفاده انعطاف‌پذیر از آنها تمرکز کنند.