انواع میگرن کدامند؟ بررسی مدل های گوناگون میگرن

انواع میگرن

گاهی اوقات میگرن می تواند باعث علائم و عوارض در سایر قسمت های بدن شود. این انواع میگرن اغلب بر اساس بخشی از بدن که تحت تأثیر قرار می گیرد نامگذاری می شوند. اکثر افرادی که دچار انواع میگرن می شوند، همچنین دچار حملات میگرن معمولی بیشتری می شوند.

یک پزشک ممکن است بتواند تشخیص دهد که آیا علائم شما نشان می دهد که یکی از این انواع نادر یا شدید میگرن یا یک بیماری کاملاً متفاوت را دارید.

میگرن مزمن

افرادی که حملات میگرن مکرر و مداوم دارند، ممکن است دچار نوعی به نام میگرن مزمن باشند. این نیز گاهی اوقات به عنوان میگرن تبدیل شده شناخته می شود. اگر دچار این نوع میگرن هستید، معمولاً در حداقل نیمی از روزهای یک ماه دچار حملات می شوید. ممکن است روزانه یا تقریباً روزانه علائم میگرن داشته باشید. ممکن است دوره هایی از میگرن مزمن را تجربه کنید و سپس به فرکانس معمولی میگرن خود بازگردید.

این نوع میگرن معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه بیست زندگی فرد شروع می شود و با گذشت زمان، فرکانس حملات میگرن افزایش می یابد. این حملات میگرن ممکن است توسط چیزی خاص مانند غذا یا بوی خاصی تحریک شوند.

میگرن قاعدگی

همانطور که از نام آن پیداست، این نوع میگرن به چرخه قاعدگی و تغییرات سطح هورمون ها قبل از آن مرتبط است. مرکز سلامت روانی زنان بیمارستان عمومی ماساچوست (MGH) تخمین می زند که بین 7 تا 14 درصد افرادی که قاعدگی دارند، در دوران پیش از قاعدگی یا قاعدگی دچار علائم میگرن می شوند. حملات میگرن ناشی از قاعدگی معمولاً شدیدتر هستند و مدت زمان بیشتری نسبت به حملات میگرن در سایر مواقع ماه طول می کشند.

میگرن پایه ای (میگرن با هاله ساقه مغز)

میگرن پایه ای، همچنین به عنوان سندرم بیکرستاف یا میگرن با هاله ساقه مغز شناخته می شود، معمولاً قبل از سردرد باعث سرگیجه و سرگیجه می شود. اما این نوع میگرن همچنین ممکن است قبل از درد باعث علائم زیر شود:

• زنگ زدن در گوش ها
• گفتار نامفهوم
• از دست دادن تعادل
• سنکوپ (غش کردن)
• از دست دادن هوشیاری

این نوع حمله میگرن در دختران نوجوان و زنان جوان شایع تر است، بنابراین محققان معتقدند که احتمالاً به تغییرات هورمونی مرتبط است که افراد در این سنین را تحت تأثیر قرار می دهد.

میگرن همی پلژیک

میگرن همی پلژیک تعداد بسیار کمی از افراد در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد. افرادی که دچار حملات میگرن همی پلژیک می شوند، فلج یا ضعف در یک طرف بدن، اختلالات گفتاری و بینایی و سایر علائم را تجربه می کنند که اغلب تقلید کننده سکته مغزی هستند. فلج معمولاً موقتی است، اما می تواند چندین روز طول بکشد.

دو نوع میگرن همی پلژیک وجود دارد:

• میگرن همی پلژیک خانوادگی (FHM): FHM یک اختلال میگرن ژنتیکی ارثی است که باعث میگرن همی پلژیک می شود. آزمایش ژنتیکی می تواند تعیین کند که آیا شما دارای جهش های ژنی مرتبط با این نوع میگرن هستید یا خیر. اگر والدین، خواهر و برادر یا فرزند شما FHM داشته باشد، احتمال ابتلای شما به FHM بیشتر است.
• میگرن همی پلژیک پراکنده (SHM): SHM با میگرن همی پلژیک مرتبط است که در افرادی بدون اختلال ژنتیکی و بدون سابقه خانوادگی میگرن همی پلژیک رخ می دهد. اگر هیچ یک از اقوام شما مبتلا به میگرن همی پلژیک تشخیص داده نشده باشند، پزشکان ممکن است نشان دهند که شما SHM دارید.

هر دو FHM و SHM پس از چندین بار تجربه علائم میگرن همی پلژیک تشخیص داده می شوند. هر دو به یک شکل ظاهر می شوند – تنها تفاوت وجود خطر ژنتیکی شناخته شده است.

معمولاً، یک حمله میگرن همی پلژیک به عنوان یک اورژانس پزشکی ارزیابی می شود تا سکته مغزی رد شود، حتی برای کسانی که سابقه خانوادگی دارند. اگر به میگرن همی پلژیک تشخیص داده شده اید، نورولوژیست شما باید به شما آموزش دهد که در صورت بروز حمله دیگر چه کاری انجام دهید تا نیازی نباشد هر بار که حمله ای رخ می دهد، ارزیابی کامل انجام دهید.