در کلاس یوگای هفتگی خود هستید، وارونه شده و بدن خود را کش می دهید در حالی که موسیقی در پس زمینه به طور آرامش بخش نواخته می شود. با تمرکز، بیشتر به داخل موقعیت حرکت می کنید. قطره ای عرق از روی پل بینی شما پایین می لغزد و روی تشک یوگا جمع می شود. مربی زمزمه می کند: “درسته، همه اون سموم رو دفع کنید.” مطیعانه، منافذ شما گشاد می شوند و پوستتان به زودی از عرق خیس می شود. شما بقیه برنامه را انجام می دهید و احساس سبکی می کنید. مطمئناً بخشی از آن سرخوشی به دلیل وضعیت عاری از سموم بدن شماست، درست است؟
اما یک مشکل در این وسط وجود دارد: پوست شما در واقع یک اندام دفعی نیست. یوگا، مانند همه ورزش ها، در صورت انجام صحیح، برای شما مفید است. در واقع، فعالیت شدید با افزایش گردش مایع لنف و خون که به ترتیب توسط گره های لنفاوی و کلیه ها فیلتر می شوند، به بدن در دفع سموم کمک می کند. (هر گونه سمی که توسط گره های لنفاوی فیلتر می شود، دوباره در جریان خون قرار می گیرد و توسط کلیه ها دفع می شود.) کبد همچنین برخی از مواد زائد را فیلتر می کند که در صفرا به روده منتقل می شود.
با این حال، واقعیت این است که انتهای مسیر برای این سموم – هم متابولیک و هم محیطی – توسط اکثر لباس های شنا پوشیده می شود. هدف تعریق پاکسازی بدن از سموم نیست، بلکه خنک کردن آن از طریق تبخیر است. عرق غدد عرق اکراین – که بیشتر بدن را می پوشاند – 99 درصد آب است و فقط حاوی مقادیر بسیار کمی نمک، اوره و کربوهیدرات است که همه آنها محصولات جانبی طبیعی فرآیندهای بدن هستند. غدد عرقی آپوکرین، مرتبط با فولیکول های مو در نواحی زیر بغل و کشاله ران، مقداری چربی را همراه با آب آزاد می کنند. هنگامی که این مواد توسط باکتری های پوست تجزیه می شوند، این مواد باعث ایجاد بوی خاص فردی تحت فشار یا ورزش شدید می شوند. چربی ها ممکن است حاوی مقادیر کمی سموم محلول در چربی باشند، اما غدد عرقی آپوکرین مسیر اصلی برای خارج کردن آنها از بدن نیستند. هر گونه ماده مضری که ممکن است توسط فیلترهای بدن شما جمع آوری شده باشد، به طور ظریفی، در داخل شما نفوذ می کند، نه اینکه لباس یوگای شما را خیس کند. بنابراین، دفعه بعد که یک مربی آن شعار شبه علمی را در مورد عرق سمی تکرار کرد، شاید بتوانید به یک کتاب درسی فیزیولوژی (یا این مقاله) اشاره کنید.