فرض کنید با یک خرس گریزلی با سر یک کوسه سفید بزرگ و مارهای کبرا مواجه شده اید. بدن شما در عرض چند ثانیه شروع به ترشح آدرنالین و نوراپی نفرین می کند تا شما را برای مبارزه یا فرار آماده کند.
بعد از یک یا دو دقیقه، بدنتان پر از کورتیزول می شود. کورتیزول در شرایط پرتنش برای حفظ سلامتی شما حیاتی است. اما زمانی که برای مدت طولانی تحت استرس قرار بگیرید، می تواند اثر معکوس داشته باشد. وظیفه کورتیزول این است که نظم را به بدن شما بازگرداند. این کار باعث می شود که گلوکز بیشتری وارد جریان خون شما شود تا زمانی که آدرنالین تمام شد، دچار افت نشوید. همچنین کبد شما را به کار می اندازد و گلوکز اضافی را که اکنون در بدن شما در حال چرخش است، بیرون می کشد.
پاسخ های هورمونی بدن ما ممکن است زمانی تکامل یافته باشد که ما در حال مبارزه برای بقا در برابر شکارچیانی مانند خرس-مار-کوسه بودیم. اما این روزها، منابع استرس بسیار متفاوت است – حساب های بانکی رو به کاهش، تکالیف دیرهنگام، ایمیل های زیاد. این نوع استرس تمایل به رفتن ندارد، به این معنی که سطح کورتیزول می تواند همچنان بالا بماند و این می تواند منجر به مشکلات سلامتی شود.
کورتیزول برخی از پاسخ‌های ایمنی شما را سرکوب می‌کند، به این معنی که احتمال بیشتری برای بیمار شدن وجود دارد و زمان بیشتری برای بهبود زخم‌ها لازم است. کورتیزول همچنین رشد استخوان را کند می کند، به این معنی که سطوح مداوم می تواند منجر به استخوان های ضعیف تر و شکننده تر شود. و از آنجایی که کورتیزول روی بخشی از مغز شما که اشتها را کنترل می کند عمل می کند، میل شما را به غذاهای چرب و شیرین نیز افزایش می دهد. پرخوری عصبی واقعی است، مردم.
با اینکه کورتیزول باعث پایین اومدن پاسخ ایمنی بدن میشه، اما میتونه فایده هم داشته باشه. شکل دارویی کورتیزول، هیدروکورتیزون نامیده میشه. شاید شما روی جوش یا نیش حشرات ازش استفاده کرده باشید، چون به کم کردن تورم و خارش که واکنش سیستم ایمنی به بعضی تهدیدهاست، کمک میکنه.
پس حداقل لازم نیست بخاطر اون جوش عجیب استرس داشته باشید، هرچند که واقعا باید به دکتر مراجعه کنید.
منبع: britannica